استلزامات توسعه فرآيند كارآفريني در بخش كشاورزي و روستايي ايران - مطالعه موردي شهرستان كرمان

كارآفريني فرآيند ارتقاء تكنولوژي از طريق ايجاد كسب و كار و يا سازمان جديد است. در اين فرآيند شغل هاي تازهاي پديد ميآيد و نيروي كار، نيازمند مهارتهاي نوين ميگردد و ساختارهاي نويني براي آموزش و ارايه خدمات نيز پديدار ميگردد. اهميت اين فرآيند به نحوي است كه آن را قلب فعاليتهاي توسعه اقتصادي تعريف كرده اند. تا كنون اكثر قريب به اتفاق پژوهشهاي كارآفريني در قالب ويژگيهاي شخصيتي كارآفرينان بوده و توجه به شبكههاي اجتماعي و سرمايه اجتماعي در آنها ناديده گرفته شده است. روستاهاي شهرستان كرمان از آن جهت كه در سه زمينه صنعت، خدمات و كشاورزي داراي پتانسيلهاي زيادي هستند، فرآيند كارآفريني در آنها به كندي صورت ميگيرد. از اين جهت اين پژهش به استلزامات توسعه فرآيند كارآفريني در بخش كشاورزي و روستايي ايران مطالعه موردي شهرستان كرمان ميپردازد. روش تحقيق كتابخانهاي و ميداني بوده است. پس از - تعيين شاخصها و متغييرهاي تحقيق از طريق پرسشنامه، دادههاي آماري لازم جمعآوري شدهاند. جامعه نمونه گيري براساس سرشماري از اداره كار و اداره جهاد كشاورزي شهرستان كرمان تعداد اين نمونه 150 نفر برآورد شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه مهمترين مولفه هاي كارآفريني روستايي به ترتيب عبارتند از: ويژگيهاي روانشناختي، مهارت هاي فني، زمينه هاي فردي و زيرساخت هاي كارآفريني مي باشند. همچنين نتايج تحقيق اشاره دارد كه كارآفريني با متغييرهاي سن، تحصيلات ارتباطي چنداني نداشته بلكه با متغير ميزان مهارتهاي فني افراد ارتباط بسيار معني داري دارد.