آموزش هدفمند

نداشتن اهداف مبتني بر واقعيت، نبود هماهنگي در برنامه ريزي و ضعف در پيش بيني محيط در حال تغيير؛ همگي باعث شده تا به ناچار تصميم گيري اضطراري، جانشين تصميم گيري مدبرانه در نظام مديريتي كنوني ما گردد كه اين خود منجر به هدر رفتن بخش اعظمي از توان نيروي انساني شده و به تبع آن، كاهش انگيزه در اجراي اهداف را به همراه داشته است. از طرف ديگر اجراي استراتژي، به اندازه داشتن هدف و استراتژي رسيدن به آن، حائز اهميت است و اجرا، خود مستلزم داشتن منابع متناسب با اهداف است. در اين بين منابع انساني به عنوان ارزشمندترين و موثرترين دارايي جامعه و نيروي محركه برنامه ها، از اهميت بسزايي برخوردار است. از آنجا كه داشتن نيروي كار متخصص مستلزم برنامه ريزي بلند مدت و آموزش مي باشد؛ لذا بايد جهت اجراي صحيح و دقيق برنامه ها و اهداف، نيروي انساني مناسب با آن را پرورش دهيم و همانطور كه بر همگان آشكار است؛ فرآيند تربيت چنين نيروهايي، نيازمند صرف وقت و هزينه فراوان بوده و اين امر خود، هماهنگي نهادهاي تصميم گيري، اجرايي و آموزشي را مي طلبد تا در نهايت بتوانيم با آموزشي هدفمند، نيروي كار موثر و كارآمد، براي نيل به اهداف بلند مدت كشور داشته باشيم.