مطالعه رابطه ي بين مهارت ارتباطي معلمان با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان استان قزوين

پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه مهارت ارتياطي معلمان با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان انجام شد.روش اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي بود.بدي منظور نمونه اي 350 نفري از دانش آموزان دختر كنس پننجا ابتندايي مشغول به تحصيل درسال 91-92 مدار استان قزوي ،از طريق نمونه گينري خوشه اي و سپس تصادفي نسبتي انتخاب شدند.در اي پژوهش از روش تحييق پيمايشي استفاده شده است وابزار اندازه گيري، پرسشنامه محقق ساخته اي است كه براسا مهارت هاي ارتباطي برگرفته ازمهارت كلامي،گوش دادن وبازخوردن،تنظيم شده است و شامل 50 عبارت است . اعتبا پرسشنامه براساس آلفاي كرونباخ برابر 0/85 به دست آمده است.داده ها به روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و آزمون t تك متغيره و تحليل رگرسيون و آزمون t مستيل تحليل شندند. نتايج پژوهش نشان داد كه بي مهارت ارتباطي معلمان با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد. و بي متغيرهاي مهارت ارتباطي معلمان به ترتيب (كلامي،غيركلامي،گوش دادن،بازخورد) ،با پيشرفت داننش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد.و همچنين ويژگي هاي دموگرافي معلمان (سن ،سابقه،مدرك تحصيلي معلمان با مهارت هاي ارتباطي معلمان رابطه وجود دارد.وبين ويژگي هاي دموگرافي معلمان (سن ،سابقه،مدرك تحصيلي) پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه معناداري وجود ندارد..