كارآفريني فرهنگي

امروزه شرايط حاكم بر محيط اقتصادي و سياسي جوامع اقتضا مي كند كه در بخش فرهنگ علاوه بر جنبه هاي اجتماعي، جنبه هاي اقتصادي و مديريتي آن نيز مورد توجه قرار گيرد. از جمله موضوع هايي كه در اقتصاد فرهنگ جلب توجه مي كند، توجه به ويژگي ها و خصوصيات فعالان عرصه فرهنگي در قالب سرمايه گذاران، صاحبان مؤسسه ها، شركت ها و ... است كه بروز خلاقيت و نوآوري در اين زمينه ها، ظهور كارآفرينان را در فعاليت هاي فرهنگي نيز فراهم ساخته است. هر چند مطالعه كارآفريني در عرصه فرهنگي موضوعي جديد بوده، اما وجود زمينه هاي پژوهشي درباره ي جنبه هاي اقتصادي و مديريتي بخش فرهنگ، موجب خواهد شد كه از يك طرف در پژوهش هاي آينده، موضوع كارآفريني فرهنگي از توجه بيشتري برخوردار شود و از طرف ديگر جنبه هاي كاربردي كارآفريني در سياست گذاري هاي فرهنگي لحاظ گردد. مطالعه پيش رو، بخشي از مقوله كارآفريني در بخش فرهنگ را مورد بررسي قرار داده است. تحولات كارآفرينان در عرصه فرهنگ، جهت گيري سياست ها و برنامه هاي دولت را، براي رشد و گسترش بنگاه ها و مؤسسه هاي فرهنگي و هنري فراهم ساخته و از طرف ديگر زمينه ايجاد فرصت هاي شغلي مناسب، براي فارغ التحصيلان دانشگاهي در رشته هاي گوناگون فرهنگي را افزايش خواهد داد. شايان ذكر است بخشي از اين جهت گيري ها در برنامه چهارم توسعه، در قالب مواد قانوني مرتبط با آن لحاظ شده است. اين نوشتار با تحليل تازه ترين مباحث مطرح شده در زمينه ي فرهنگ، كارآفريني فرهنگي و بومي سازي آن، فرهنگ كارآفريني و ... آغاز مي شود و با سنجش و مقايسه فرهنگ كار در ايران و ساير كشورها ادامه مي يابد و سرانجام با بيان چند نكته درباره ي چشم انداز توسعه كارآفريني فرهنگي و ارائه يادداشتهايي به عنوان نتيجه گيري به پايان مي رسد.