بررسي رابطه ميان سرمايه گذاري مستقيم خارجي بر رشد اقتصادي در ايران

بر اساس گزارش مكي و سوموارو2004 سرمايه گذاري مستقيم خارجي از مهم ترين تسريع كننده هاي رشد اقتصادي در كشورهاي در حال توسعه است، كه از طريق انتقال تكنولوژي از كشورهاي توسعه يافته صورت مي پذيرد. همچنين سرمايه گذاري مستقيم خارجي مشوق افزايش سرمايه گذاري داخلي بوده و منجر به بهبود سرمايه انساني كشورهاي در حال توسعه مي شود. بررسي مطالعات گذشته نشان مي دهد كه سرمايه گذاري مستقيم خارجي تأثير مثبتي روي رشد اقتصادي دارد اندازه تأثير اين عوامل به سطح سرمايه انساني، سرمايه گذاري داخلي، ساختار اقتصادي، سياست هاي تجاري و پايداري شرايط اقتصاديبستگي دارد. بر اساس نظريه نئوكلاسيك ها، سرمايه گذاري مستقيم خارجي، تنها سطح درآمد را تحت تأثير قرار مي دهد و روي رشد بلند مدت تأثيري ندارد (سولو، 1957 بر اساس اين نظريه، رشد بلند مدت تنها با پيشرفت تكنولوژيكي و رشد جمعيت كه هر دو برون زا هستند رخ مي دهد. بنابراين سرمايه گذاري مستقيم خارجي در صورتي مي تواند به رشد اقتصادي كمك كند كه منجر به بهبود كيفيت مديريت و پيشرفت تكنولوژيكي پايدار گردد. از سوي ديگر بسياري از الگوهاي رشد درون زا دلالت بر اين دارند كه سرمايه گذاري مستقيم خارجي با انتقال تكنولوژي و تأثيرات جانبي كه دارد به طور درون زا نرخ بازگشت سرمايه را افزايش داده و به رشد اقتصادي كمك مي كند. در اين الگوها سرمايه گذاري مستقيم خارجي نه تنها ابزار مناسبي براي تأمين سرمايه و توسعه فرصت هاي شغلي در كشورهاي در حال توسعه است؛ بلكه همواره خود، تكنولوژي جديد، مديريت، پرسنل فني، تحقيق و نوآوري در توليد و روش هاي آن را نيز در دسترس كشورهاي سرمايه پذير قرار مي دهد.