استراتژي بازاريابي محصولات كشاورزي و تعاوني روستايي

كشاورزي مهمترين عامل در تأممين معاش روستاييان است و نقش مهمي در توليد و اشتغال دارد. اين تحقيق به بررسي نگرش مديران ادرات تعاون روستايي در خصوص آسيب شناسي كشاورزي روستاييزيان ده در شهر عليگروتعيين استراتژي مناسب براي آنها براساس مدل SOWT پرداخته وهدف اصلي آن كمك به سازمان تعاون روستايي فعلي اقتصادي با مشخصه هاي بيكاري، عدم تحرك اقتصادي ومحدوديت سرمايه گذاري دولت، توجه به كشاورزي در بخش تعاوني روستايي كه از اهميتي دوچندان برخوردار است لذا شناخت عوامل مؤثر بر بازاريابي محصولات كشاورزي با توجه به ويژگي هاي خاص تعاوني ها و بناشدن فعاليت هاي اقتصادي شركت ها، در يك بستر اجتماعي مبتني بر فعاليت هاي انساني، به قدري پيچيده است كه براي سازماندهي و اداره منسجم آنها نياز به ايجاد الگو و مدلي مبتني بر ديدگاه هاي شهر عليگر براي اتخاذ استراتژيهاي مناسب براي حل مشكلات اين تشكلها وقراردادن آنهادرمسيراصلي خودجهت مشاركت درامركمك به رشدوتوسعه پايداركشاورزي وروستايي بخصوص حضورفعال واثربخش درفرايندبازاريابي وبازاررساني محصولات كشاورزي مي باشد لذا اين تحقيق در پي آن است كه با بررسي نگرش مديران ادرات تعاون روستايي شهر عليگر هندوستان نسبت به بررسي عوامل مؤثربرزياندهي اتحاديه وشركتهاي تعاوني روستايي،كشاورزي و روستايي شهر عليگردر سال 1389 بپردازد.