ارزيابي نقش مثلفههاي اقتصادي در شكاف ديجيتالي ( ICT )مناطق روستايي

گسترش فناوريهاي اطلاعاتي و ارتباطي، عليرغم مزاياي بيشمار، پيامدهاي منفي نيز دارد. شكاف ديجيتالي به عنوان مشكلي غيرقابل اجتناب در ذات ICT نهفته است. در اين پشوه منظور از شكاف ديجيتالي تفاوت در ميزان دسترسي و استفاده و مهارت در بكارگيري ICT در ميان گروههاي مختلف است. تحقيق حاضر يك مطالعه كاربردي است كه به روش كتابخانهاي و ميداني و با هدف بررسي نق فاكتورهاي اقتصادي در شكاف ديجيتالي روستاهاي استان گيلان انجام گرفته است. جامعه آماري شامل روستاييان ساكن در روستاهاي برخوردار از ICT است كه 338 نفر ساكن در 59 روستا بعنوان نمونه با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه گيري تصادفي خوشهاي چند مرحلهاي، انتخاب شدند. براي جمع آوري دادهها، پرسشنامهاي محقق ساخته طراحي كه پايايي و روايي آن مورد آزمون و تأييد قرار گرفت. فاكتورهاي اقتصادي در دو بعد فردي و منطقهاي ارزيابي شدند. در بعد فردي گروههاي مختلف شغلي و درآمدي بررسي شدند. در بعد منطقهاي، روستاهاي مورد مطالعه از نظر توسعه اقتصادي ارزيابي و گروه بندي شده و شكاف ديجيتالي در گروههاي مختلف بررسي شد. نتايج نشان داد كه وجود شكاف ديجيتالي در بين گروههاي مختلف شغلي محرز است ولي ميزان درآمد تاثيري در ميزان برخورداري از ICT نداشت. همچنين شكاف ديجيتالي در بين روستاهاي با سطوح مختلف توسعه يافتگي تآييد نگرديد