بررسي ميزان گرايش به ويژگي هاي كارآفريني دانشجويان رشته مديريت دانشگاه شيراز

كارآفريني از منابع مهم و پايان ناپذير جوامع بشري است. با توجه به روند رشد و توسعه جهاني با گسترش فناوري پيشرفته، جايگاه كارآفرينان بطور افزاينده اي بيشتر مي شود. لذا آموزش كارآفريني به يكي از مهمترين فعاليت در دانشگاهها در آمده است. هدف اصلي اين تحقيق بررسي ميزان گراي به كارآفريني فردي در بين دانشجويان رشته مديريت دانشگاه شيراز مي باشد. هدف مذكور از طريق ويشگي هاي كارآفرينان به عنوان سئوال هاي پشوه ، مورد آزمون قرار گرفته است. نوع تحقيق كاربردي و روش آن توصيفي از نوع پيمايشي بوده است. جامعه آماري اين پشوه شامل دانشجويان رشته مديريت دانشگاه شيراز بوده است كه از ميان آنها تعداد 114 نفر با استفاده از جدول گرجساي و مورگان از روش نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه 62 سئوالي كه توسط محقق تهيه شده بود. جهت سنج روايي آن از روايي محتوايي استفاده شده است و ضريب پايايي آن از طريق شاخص آلفاي كرونباخ 0/88 برآورد گرديده است. داده ها با استفاده از روش آماري t تك متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه كه ميزان گراي به كارآفريني فردي در بين دانشجويان رشته مديريت بيشتر از سطح متوسط است