بررسي تأثير شيوه آموزش گروهي درس جامعه شناسي در خلاقيت و رضايت از تحصيل دانش آموزان دختر رشته علوم انساني مقطع متوسطه

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش گروهي بر خلاقيت و رضايت از تحصيل دانش آموزان دختر رشته علوم انساني دوره متوسطه شهر پارس آباد انجام گرديد. روش پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس از آزمون، براي دو گروه آزمايش و كنترل بوده است. جامعه مورد نظر 205 دانش آموز دختر رشته علوم انساني شهر پارس آباد بودند كه دو گروه (123) نفر براساس جدول مورگان به عنوان نمونه به شكل تصادفي خوشه اي به عنوان گروه آزمايش و گروه كنترل انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه ي رضايت تحصيلي جوكار و پرسشنامه تورنس براي سنجش خلاقيت بوده است. روايي پرسشنامه قبلاً تأييد شده و پايايي پرسشنامه رضايت از تحصيلي 0/892 و پرسشنامه خلاقيت 0/855 ميباشد. همچنين تحليل كواريانس نشان داد كه تفاوت معني داري بين خلاقيت در گروههاي آموزش گروهي و آموزش سنتي و تفاوت معني داري بين رضايت از تحصيل در گروههاي آموزش گروهي و آموزش سنتي وجود دارد. همچنين ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين خلاقيت و رضايت از تحصيل دانش آموزان ارتباط مستقيم و معنيداري وجود دارد. نتايج اين پژوهش، همگام با نتايج پژوهشهاي ديگر نشان ميدهد كه به طور كلي خلاقيت و رضايت از تحصيل تحت تأثير آموزش گروهي است.