بررسي محدوديت هاي تصميم گيري عقلايي مديريت مدارس متوسطه ي شهر تهران و ارائه راه كارهايي جهت اصلاح و بهساز تصميم گيري آنان

پژوهش حاضر نيز با هدف بررسي محدوديتهاي تصميم گيري عقلايي مديران مدارس متوسطه ي شهر تهران انجام شرد. بدين منظور سبك تصميم گيري مديران در اين مدارس با توجه به هر يك سبك هاي تصميم گيري (عقلايي، رضايت بخش، آشوبناك) اساس كار مديران مدارس متوسطه تهران است و نواقص و كاستيهاي تصميم گيري عقلايي مديران براساس سه عامل (ساختاري، مديريتي و اطلاعاتي) مورد بررسي قرار گرفت. سبكهاي تصميم گيري بررسي شده، سبكهاي عقلاني، رضايت بخش و آشوبناك بودند. محدوديتهاي اعمال تصميم گيري عقلايي در سه بخش ساختاري، اطلاعاتي و مديريتي مورد بررسي قرار گرفت. اين پژوهش از نوع توصيفي پيمايشي مي باشد. جامعه ي آماري كليه ي مديران مدارس متوسطه ي شهر تهران بوده كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي در 119 مدرسه اجرا شد. ابزار جمع آوري اطلاعات، دو پرسشنامه ي محقق ساخته به شيوه ي ليكرت بوده كه پرسشنامه ي اول به بررسي سبك تصميمگيري مديران و پرسشنامه ي دوم به سنجش عوامل ساختاري، اطلاعاتي و مديريتي مدارس اختصاص داده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون غير پارامتري بيشينه ي احتمال مجذور خي استفاده به عمل آمد. با توجه به نتايج اين پژوهش 3/72 درصد از مديران مدارس به صورت عقلايي، 1/26 درصد رضايت بخش و 1/7 درصد آنان به سبك آشوبناك تصميم مي گيرند. بيشترين موانع تصميم گيري در زمينه ي عوامل ساختاري گزارش شد.