نقش خودارزيابي و توانمند سازي در پيش بيني تعهد سازماني كاركنان شركت ها و اتحاديه هاي تعاوني مصرف كاركنان

هدف از انجام اين پژوهش مطالعه نقش خودارزيابي و توانمندسازي در پيش بيني تعهد سازماني در شركت ها ي تعاوني مصرف كاركنان بوده است. متغيرهاي خود ارزيابي و توانمند سازي بعنوان متغير پيش بين و تعهد سازماني بعنوان متغيرملاك در نظر گرفته شده است. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري را كليه كاركنان شركت ها و اتحاديه هاي مصرف تعاوني كه مشتمل بر 255 نفر مي باشند تشكيل مي دهند. نمونه تحقيق با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي طبقه اي و با استفاده از فرمول كوكران 155 نفر انتخاب گرديد. ابزار گرد آوري اطلاعات پرسشنامه بوده است كه در برگيرنده 1- پرسشنامه خودارزيابي جاج و بونو ( judge amp; Bono,2003) پرسشنامه توانمندسازي اسپريتزر ( Sprietzer,1995 ) و 3- پرسشنامه تعهد سازماني آلن و مي ير (2004، Meyer amp; Alen) مي باشند. پايايي پرسشنامه ها با استفاده از آلفاي كرونباخ براي هر يك ار آنها به ترتيب خودارزيابي 0/73، توانمندسازي 0/82 و تعهد سازماني 0/76 بدست آمده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماري ЅРЅЅ و با كمك آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار و واريانس) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها بيانگراين است كه خود ارزيابي و توانمند سازي پيش بيني كننده معناداري براي افزايش تعهد شغلي كاركنان است. لازم به ذكر است كه توانمندسازي سهم بيشتري در پيش بيني تعهد سازماني كاركنان داشته است.