بررسي بعد زيست محيطي حسابداري پايدار: رويكرد مديريتي

توسعه پايدار در مفهوم گسترده آن به معناي به رسميت شناختن سه سرمايه مادي، انساني و محيطي است كه با يكديگر در تقابل هستند. گستردگي مباحث توسعه پايدار سبب توسعه مرزهاي حسابداري در پاسخ به ابعاد مختلف و متنوع مباحث محيطي و پايدار شده است. يكي از انتقاداتي كه به حسابداري سنتي مي شود آن است كه اطلاعات مربوط به محيط زيست به ويژه مخارج مربوطه را به طور جداگانه شناسايي، اندازه گيري، طبقه بندي و گزارش نمي نمايد. در گذشته هاي نه چندان دور، مخارجي كه شركت ها به دليل عملكرد نامطلوب زيست محيطي خود متحمل مي شدند بسيار ناچيز بود، اما در حال حاضر اين مخارج به دليل فشارهاي فزاينده گروه هاي مختلف افزايش قابل توجهي يافته اند. منافع ذينفعان درون سازماني و برون سازماني شركت ها به عملكرد زيست محيطي آنان وابسته است. اثرات يك شركت بر محيط پيرامون آن، براي شركت و حتي جامعه پيامدهاي مالي به دنبال داشته و بايد به گونه اي مناسب مديريت شود. اين مقاله به بررسي رويكرد مديريتي بعد زيست محيطي حسابداري پايدار مي پردازد. در اين مقاله سعي شده است چارچوب مفهومي حسابداري مديريت محيط زيست، روش هاي شناسايي و تسهيم هزينه هاي زيست محيطي، روش هاي پياده سازي و كاربرد هاي آن مشخص گردد.