طراحي پايدار در شهرها با هدف دستيابي به توسعه پايدار اقتصادي

توسعه صنعتي كه در حدود نيمه ي قرن نوزدهم آغاز شد در نهايت به تخليه ي منابع و بروز مسائل زيست محيطي كه قبلاً سابقه نداشت منجر گرديد و فعاليت هاي صنعتي مشكلات آلودگي را در سطح و طيف وسيع محلي و منطقه اي، ميان منطقه اي و جهاني موجب شد. گستردگي و شدت بهره برداري هاي انسان از منابع طبيعي كره زمين، طي قرن بيستم به بروز صدمات چشمگيري بر اجزاي اصلي تشكيل دهنده ي بيوسفر، براي مثال جو (اتمسفر)، پوشش گياهي، اراضي و تنوع زيستي منجر گرديده است. از جمله نظريه پردازاني كه به توسعه پايدار پرداختند شامل :آگوست كنت، اميل دوركيم، كارل ماركس، ماكس وبر،فرديناند تونيس، جورج زيمل، چارلزهورتن كولي است و نظريات آن ها در مورد رفع مشكلات و مسائل جوامع شهري عنوان شده است. كرير و كاميلوزيته براي ايجاد فضاهاي شهري پايدار پيشنهاد طراحي مسير هاي فاقد سواره را مي دهند بي توجهي اش به ايجاد فضاهاي شهري در مقياس پياده، عامل پديد آمدن تركيبات فضايي متشكل از اجزايي پراكنده و فاقد انسجام دانسته و آن را در پاسخ به نيازها و انگيزه هاي انساني ناتوان مي يابد.بنابراين ما بايد بدانيم شهرها را چگونه طراحي كنيم تا به پايداري اقتصادي دست پيدا كنيم.