اشتغال ، توسعه و بهره وري : ره آورد مشاركت در جامعه اطلاعاتي

تغيير رويكرد از فناوري مولد به فناوري اطلاعات ، آغازگر مرحله جديدي از حيات اجتماعي بشر شده است كه كاربرد فراگير فناوري هاي اطلاعاتي و ارتباطي، موجبات تحقق شكل جديدي از جوامع موسوم به جامعه اطلاعاتي را مهيا ساخته است. جامعهاي كه در آن دانايي ارزش پايه بوده و به همين دليل، اين سرمايه است كه در خدمت نيروي انساني قرار ميگيرد و نه بالعكس. توسعه معرفتي _ انساني و رشد توانمنديهاي فردي موتور محركه اين جوامع اطلاعاتي ميباشد. در چنين جوامعي، شهروندان از پارادايم زندگي براي بقا به پارادايم زندگي براي رشد سوق داده ميشوند. در عصر حاضر تمام جهان رو به سوي خلق يك جامعه جهاني اطلاعاتي ميرود و در اين مسير، هر كشور بايد جزئي از پيكره اين جامعه اطلاعاتي در حال ظهور باشد. براي مشاركت موثر و كارآمد در جامعه جهاني اطلاعاتي، لازم است كه هر كشور خود تبديل به يك جامعه اطلاعاتي شود و گرنه شكل جديدي از محروميت و استعمار چهره زشت خود را خواهد نماياند. عدم آمادگي كشورمان براي استفاده خاص از پيشرفت هاي نوين اطلاع رساني مانع از تاثيرگذاري اقدامات نخستين و تحقق طرح هاي اطلاعاتي پيش بيني شده در برنامه هاي اول و دوم توسعه ملي شده است. متاسفانه عدم آگاهي اغلب مديران و مقامات تصميم گيرنده از كاركردهاي آشكار و پنهان فناوري اطلاعات ، وضع را وخيم تر كرده و در كل ، منجر به ضعف بهينه اطلاع رساني كشورو نهايتا در صنعت به عنوان يك توليد شاخص و موثر در صادرات گرديده است با عنايت به اين كه اهداف اقتصادي صنعت ايجاد اشتغال، توليد، سرمايه گذاري و صادرات و از اهداف اجتماعي آن نيز توسعه منابع انساني و ترويج فرهنگ مشاركت ميباشد، اين همه ميتواند از طريق سرمايه گذاري اصولي در بخش ICT و همگامي با طرحهاي توسعه اين بخ در قالب فعاليتهاي تعاوني محقق گردد.مقاله حاضر كه در قالب سه بخ تنظيم گرديده ضمن بررسي اهميت اطلاعات در توسعه پايدار و اشتغال مولد، به موضوع بهرهوري در جامعه اطلاعاتي پرداخته و در ادامه پس از مروري بر موانع توسعه اطلاعاتي در ايران، به نق موثر صنعت در زمينه سرمايه گذاري در اين حوزه اشاره مي كند.