ارائه مدلي جهت ارزيابي رابطه بين توسعه برنامه درسي حرفه ساز با توانايي كارآفريني ادراك شده مبتني بر ميانجي گري اميد تحصيلي ( مورد مطالعه، ديدگاه دبيران مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان)

هدف پژوهش حاضر، ارزيابي رابطه بين توسعه برنامه درسي حرفه ساز با توانايي كارآفريني ادراك شده بوده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دبيران مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان تشكيل داده اند. روش نمونه گيري، خوشه اي چند مرحله اي بوده كه بطور تصادفي از بين نواحي 2، 3 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان تعداد 320 نفر براي پژوهش انتخاب شدند. روش تجزيه وتحليل داده ها، آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادله ساختاري بوده است. ابزار پژوهش سه دسته بودند كه عبارتند از 1. پرسشنامه محقق ساخته توسعه برنامه درسي حرفه ساز 0/92 = α و 2. پرسشنامه محقق ساخته توانايي كارآفريني ادراك شده 0/87 = α و 3. پرسشنامه محقق ساخته اميد تحصيلي 0/89 = α براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون و مدل معادله ساختاري استفاده شده است. بطور كلي نتايج پژوهش نشان داد، بين مؤلفه هاي توسعه برنامه درسي حرفه ساز با توانايي كارآفريني ادراك شده رابطه معناداري وجود دارد. نيز اميد تحصيلي، رابطه بين توسعه برنامه درسي حرفه ساز را با توانايي كارآفريني ادراك شده، ميانجي گري كرده است. همچنين نتايج پژوهش بر اساس شاخص هاي مدل معادله ساختاري، نشان داد ، شاخص GFI برابر با 0/95، شاخص AGFI برابر با 0/93، AGFI برابر با 0/248 ، X2 برابر با 252/46 بوده كه حاكي از برازندگي مدل مي باشد.