اقتصاد مقاومتي و ضرورت رويكرد به تفكر سيستمي

پس از طي كردن دوران مقابله سخت جمهوري اسلامي با جبهه كفر، به منظور بقاي سياسي و فكري خويش كه دستاوردي چون دفاع مقدس را به همراه داشت، عرصه تقابل به فضاهاي نرم و هوشمند رسيده است. البته از ابتدا نيز اين نوع از جنگ وجود داشته ليكن شدت و حجم آن گسترش يافته است. فضاها و حوزه‌هاي گوناگون علمي، اقتصادي و سياسي شاهد اين تقابل بوده و هستند اما در ساليان اخير و با شكست اكثر تهاجمات دشمن در عرصه‌هاي مختلف، تحريم‌هاي شديدتر اقتصادي و محدوديت‌هاي كسب و كار داخلي و ارتباطات خارجي در دستور كار قرار گرفته است. مجموعه شرايط پيش آمده براي كشور كه نظيري براي آن در عرصه بين‌المللي و نظري اقتصاد نمي‌توان يافت، باعث شد كه رهبر انقلاب اسلامي ادبيات و عرصه جديدي را براي استمرار و اقتدار ملي و اقتصادي كشور ترسيم كنند. اين عرصه كه با ظهور مفهومي به نام «اقتصاد مقاومتي» تجلي يافته است، بيانگر مجموعه تعاريف، شاخص‌ها و سياست‌هايي است كه اقتصاد ملي را بر اساس شرايط مستحدثه تدوين كرده و نوعي انعطاف‌پذيري و اقتدار همزمان را براي اين حوزه فراهم مي‌آورد. در اين راستا مي‌توان نقش انواع تفكر را در مديران بويژه تفكر سيستمي را با تأثير بر تئوري‌پردازي اقتصاد مقاومتي و استقرار بهينه آن مورد بررسي و كنكاش قرار داد. بر اين اساس ضمن تشريح ماهيت و اهداف اقتصاد مقاومتي، نظريه سيستمي با تأكيد بر اصول و قواعد آن و منظور كردن آنها در مطلوبيت بكارگيري اقتصاد مقاومتي تحت بررسي و شناخت قرار گرفته است.