ماترياليسمِ سرمايه از توضيحِ پيشرفتِ مدرن قاصر است؛ شرحي بر نظريۀ اقتصاددان معاصر، ديردره مك‌كلاسكي

بر اساس برآوردهای تاریخی، پیش از پیشرفت اقتصادی دو سده‌ اخیر، برای ده‌ها هزار سال، درآمد سرانه‌ 3 دلار در روز، بخشی از سرنوشت گریزناپذیر آدمیان بوده است. اما درحال حاضر، در آغاز قرن بیست‌ویكم، یك آدم از میان هفت‌میلیارد جمعیت كنونی در جهان، به‌طورمتوسط، درآمد سرانه‌ای معادل 30 دلار در روز دارد، و سهم مردمان كشورهای پیشرفته نیز 90 دلار در روز است. دیردره مك‌كلاسكی این را «فكت بزرگ» می‌خواند و استدلال می‌كند كه توضیحات رایجی كه برای «فكت بزرگ» ارائه شده، اعم ماركسیستی، نئولیبرال، نهادگرا، از توضیح این پدیده قاصراند. وی این توضیحات را ماتریالیستی و دودو تا چهارتایی می‌خواند، و آن‌ها را ذیل عنوان «بنیادگرایی سرمایه» طبقه‌بندی می‌كند. همراه با ابطال این نظریات، وی نظریه‌ بدیل خود را ارائه می‌كند كه مطابق آن یك چرخش در زبان مردم عادی كوچه‌و بازار در هلند در سده‌های هفدهم و هجدهم میلادی كه از دلِ آن هفت فضیلتِ «دو دوتا چهارتا كردن»، «دلاوری»، «امید‌واری»، «خویشتن‌داری»، «عدالت»، «عشق»، و «ایمان» به جایگاه هفت فضیلت اصلی در جامعه برآمدند، آن علتی است كه به نوآوران «منزلت» داد و از «آزادی» ایشان محافظت كرد. از این رهگذر بود كه برای نخستین بار نوآوری از سركوب اجتماعی و سیاسی مصون ماند، و به پیشرفت عظیم و «فكت بزرگ» راه برد.