مالكيت معنوي؛ لازمه فضاي مجازي پاك و ايمن

موضوع مالكيت معنوي كه ناشي از هنر و ابتكارات انسان است بحث نويني نيست. بلكه با پيدايش انسان، مالكيت معنوي نيز بوجود آمده است. چرا كه فكر، قدرت لاينفكي بوده كه انسان هيچ وقت از آن خالي نبوده و هميشه به منظور رفع نيازهاي خود از آن بهره مي گرفته است. امروزه درباره اهميت مالكيت معنوي و حفظ آن در سطوح ملي، منطقه اي و بين المللي مباحث فراواني مطرح است و گسترش ارتباطات و فضاي مجازي از طريق شبكه جهاني اينترنت و قابليت دسترسي سريع و آسان به تمامي اطلاعات و سوء استفاده برخي افراد از آثار و دستاوردهاي ديگران بر اهميت حفظ اين نوع مالكيت و اعتبار آن افزوده است. آثار و توليدات معنوي و فكري كه در قالب طرح، اختراع، محتواي اينترنتي، كتاب و غيره توليد مي شوند مي توانند مورد استفاده غير قرار گيرند، كه اين امكان استفاده و يا سوء استفاده اي كه احتمال دارد اتفاق بيفتد و به خصوص در فضاي مجازي پررنگ تر است اهميت بررسي اين حقوق و اين نوع مالكيت را براي ما بيشتر نمايان مي كند. مالكيت معنوي اگر چه در حقوق موضوعه داراي سابقه اي نسبتاً طولاني است، اما در فقه شيعه از موضوعات مستحدثه فقهي به شمار مي آيد كه البته فقهاي شيعه ادله اي بسياري را براي مشروعيت اين مالكيت و عده اي از فقها نيز دلايل عدم مشروعيت آن را ارائه داده اند. در اين تحقيق به بررسي مالكيت معنوي و اهميت آن در ايجاد فضاي مجازي ايمن و پاك پرداخته شده است.