مقايسه ي سبك هاي دلبستگي و تاب آوري بين افراد داراي اختلال بينايي و افراد عادي

پژوهش حاضر به منظور مقايسه ي سبك هاي دلبستگي و تاب آوري بين افراد داراي اختلال بينايي و افراد عادي انجام شد. در اين پژوهش 43 دانشجوي نابينا و 52 دانشجوي عادي به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي در شهر قزوين انتخاب شدند. روش تحقيق علي- مقايسه اي بود. با استفاده از پرسشنامه هاي پرسش نامه تاب آوري و سبك‌ دلبستگي اطلاعات و داده هاي مورد نياز جمع آوري شد و بوسيله آزمون ANOVA و t استودنت تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين تاب آوري و سبك دلبستگي اضطرابي دانشجويان نابينا و عادي تفاوت معناداري وجود دارد. اما بين سبك هاي دلبستگي وابستگي و نزديك بودن تفاوت معناداري مشاهده نشد. همچنين تفاوت معني داري بين زنان و مردان نابينا در سبك دلبستگي نزديك بودن وجود دارد. نتايج اين پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه دانشجويان داراي مشكل نابينايي به علت نواقصي كه در تعامل مادر- كودك در دوران كودكي، حرمت خود، شايستگي و استحكام شخصي، تحمل عواطف منفي، مهارگري و معنويت با شاخص‎هاي سلامت و آسيب‌پذيري روان‌شناختي دارند؛ ويژگي تاب آوري پايين تري نسبت به دانشجويان عادي دارند و همچنين دلبستگي ناايمن در آنان بالاتر است. لذا پيشنهاد مي شود در فرآيند ارتقاء سطح سلامت رواني افراد نابينا نسبت به آموزش و تقويت مهارت هايي كه مي توانند در بهبود سبك دلبستگي و ويژگي تاب آوري موثر باشند، اقدام شود.