نقد و بررسي وضعيت اشتغال در كشور و ارائه الگوي مفهومي اشتغال مقاومتي مبتني بر سياست هاي كلي نظام جمهوري اسلامي ايران

اقتصاد ايران در سال‌هاي متمادي و به ويژه در حال حاضر، به دلايلي همچون ركود اقتصادي، توان اشتغال‌زايي محدود رشد اقتصادي اندك، عدم تحقق هدف‌گذاري‌هاي در برنامه هاي اقتصادي پيشين كشور و .... به شكل نگران‌كننده‌اي گريبان‌گير معضل بيكاري مي‌باشد. بيكاري به عنوان يك پديده مخرب اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي داراي تهديد براي امنيت ملي كشور مطرح بوده و رفع آن همواره، از جمله دغدغه‌هاي اساسي تصميم‌گيران اداره كشور بوده است. لذا يكي از اهداف كلان پيشرفت در اغلب كشورها و از جمله كشور ما، كاهش بيكاري و توسعه فعاليت‌هاي شغلي است. مقاله حاضر با توجه به اهميت و ضرورت توجه فوري به مقوله اشتغال در كشور، ابتدا به روش تحليل آماري به بررسي، آسيب شناسي و نقد فضاي اشتغال در كشور پرداخته و سپس با تمركز بر اهم اسناد بالادستي در اين حوزه سعي در ارائه الگوي مفهومي اشتغال مقاومتي داشته است. توضيح اينكه مدعاي مقاله اين است كه عدم توجه و استخراج الگوي جامع اشتغال، منجر به مشكلات اساسي در اين حوزه شده و در صورت ادامه همين مسير و عدم استخراج و تبيين يك الگوي منسجم مبتني بر اسناد بالادستي، بر حجم مشكلات افزوده خواهد شد. لذا با محوريت سياست‌هاي كلي اقتصاد مقاومتي و سياست‌هاي كلي اشتغال و با استفاده از روشهاي تحليل مضمون و همچنين روش ريشه‌شناختي و معناشناختي، الگوي مفهومي اشتغال مقاومتي، از بررسي ضرب ماتريسي مولفه هاي رويكردهاي ناظر بر سياست‌هاي كلي اقتصاد مقاومتي و سياست‌هاي كلي اشتغال استخراج شد و سپس به روش طوفان مغزي نخبگاني، معناداري ضرب‌هاي مقابله اي بررسي و تفسير گرديد؛ بدين معنا كه در نتيجه، رويكردهاي حاكم بر اقتصاد مقاومتي شامل جهادي، انعطاف‌پذير، فرصت‌ساز، مولد، درون‌زا، پيشرو، برون‌گرا، مردمي، دانش‏بنيان و عدالت‏محور و مولفه‌هاي ناظر بر هر يك، استخراج شد و در جدولي ماتريسي در تقابل با مولفه هاي مستخرج از سياست‌هاي كلي اشتغال قرار گرفت كه عبارتند از: تمركز بر پايداري (اشتغال پايدار)، تمركز بر مولديت و بهره‌وري عوامل، تمركز بر حمايت هدفمند عوامل، تمركز بر ظرفيت‏هاي موجود و قابل اتكا.