بررسي موردي اندركنش افزودني فوق روان‌ساز نرمال و زودگير بر سيمان تيپ2 توليدي‌هاي مختلف

تامين‌كنندگان مواد افزودني حدود دوز مصرف اين مواد در بتن را پيشنهاد مي‌دهند؛ ليكن واضح مي‌باشد كه تعيين دقيق دوز مصرف بايد حين اجراي طرح مخلوط بتن‌هاي آزمايشگاهي صورت پذيرد. در برخي توليدي‌هاي بتن يا پروژه‌ها، واحد آزمايشگاه با اجراي طرح مخلوط بتن آزمايشگاهي، ميزان دوز مصرف افزودني را تعيين مي‌نمايد. اما معمولا پس از مدتي با تغيير فقط برند سيمان (و نه نوع سيمان)، دوز مصرف افزودني بدون تغيير باقي مي‌ماند. در اين مطالعه آزمايشگاهي با استفاده از 3نمونه سيمان پرتلند تيپ2 كه از 3كارخانه با تكنولوژي‌هاي توليد كاملا مختلفي تهيه (و تشريح) شده‌اند، تاثير 2نوع افزودني فوق روان‌ساز (نرمال و زودگير) بررسي گرديد. از اين‌رو بر روي هر نمونه سيمان 7طرح مخلوط بتن اجرا گرديد كه 1مخلوط بتني به عنوان نمونه شاهد و فاقد افزودني، 3مخلوط بتني با مصرف 8/0%، 1/1% و 5/1% افزودني روان‌ساز نرمال تهيه شد و 3مخلوط بتني ديگر نيز حاوي 8/0%، 1/1% و 5/1% افزودني روان‌ساز زودگير بود. تلاش بسيار مضاعفي شد تا مخلوط‌هاي بتني با كارائي يكساني تهيه گردند و اسلامپ آنها 85-80 ميلي‌متر تنظيم شود. علت انتخاب رواني يكسان، مشابه‌سازي با فعاليت‌هاي كارگاهي-اجرائي بود. عليرغم اينكه نمونه‌هاي سيمان توليد 3سيستم مختلف اما داراي مشخصات شيميائي تقريبا يكنواختي بودند، نتايج نشان دادند كه مشصات فني مخلوط‌هاي بتني كاملا متفاوت مي‌باشند. از اين‌رو توصيه مي‌شود كه در توليدي‌هاي بتن به محض تغيير در تامين‌كننده سيمان، ضمن تعيين دقيق مشخصات فني سيمان جديد، طرح مخلوط جديدي با توجه به نياز و شرايط ارائه گردد.