بررسي موردي ارتباط مقاومت‌‌ ميان‌مدت و درازمدت بتن جهت كمك به استحكام ساختمان‌ها

در اين مقاله با نگرشي عمومي-كاربردي در صنعت ساختمان، عوامل موثر در ارتباط مقاومت‌هاي ميان‌مدت با كوتاه و درازمدت بتن جهت كمك به استحكام و دوام ساختمان‌ها بررسي شده‌اند. ليكن با ساخت مخلوط‌هاي بتن آزمايشگاهي بسيار متعدد (34 طرح اختلاط و 408 آزمونه)، روند كسب مقاومت كوتاه، ميان و درازمدت طي سنين 7، 28، 90، 180، 365 روزه براي يك سيمان پرمصرف در صنعت ساختمان تهران كنترل گرديد. در اين مخلوط‌هاي بتن معمولي با عيار سيمان kg/m3 350 كه همگي در شرايط يكسان تهيه شدند، تنها پارامتر متغير سيمان بود. اين نتايج نشان دادند كه ميانگين نسبت‌هاي مقاومت فشاري به صورت 75%=28روزه/7روزه، 115%=28روزه/90روزه، 121%= 28روزه/180روزه، 125%=28روزه/365روزه و مجموع آنها، 440% بودند كه تقريبا براي همه مخلوط‌ها (سيمان‌ها) اين پارامتر (مجموع 4نسبت مذكور) در اين حدود مي‌باشد. براي كنترل نفوذپذيري بتن سخت شده كه يكي از شاخص‌هاي موثر در دوام بتن است، از آزمايش‌هاي تعيين جذب آب موئينه به روش ISIRI 19895 و نيز تعيين جذب آب حجمي به روش BS 1881-122 براي آزمونه‌هاي 28روزه استفاده گرديد. ليكن بطور ميانگين نرخ جذب آب اوليه: mm/√s 4-10×58، نرخ جذب آب نهائي: mm/√s 4-10×178 و جذب آب حجمي 4/5% بود. مقايسه نتايج دو سري آزمايش، ارتباط واضحي مابين نتايج مقاومت فشاري درازمدت و نفوذپذيري در بتن را نشان نداد.