بررسي تاثير كمك ساينده هاي معدني بر قابليت خردايش سيمان و مقاومت فشاري بتن

كمك ساينده هاي معدني مورد استفاده در خردايش كلينكر سيمان، تاثير چشمگيري بر راندمان فرايند آسياكني، كاهش انرژي مصرفي، صرفه جويي در زمان، افزايش ظرفيت توليد ، بهبود خواص سيمان و بتن حاصل از آن و كاهش هزينه ها ... دارند. هدف از اين تحقيق بررسي تاثير نوع و مقدار كمك ساينده ها بر خردايش سيمان و مقاومت فشاري بتن است. بدين منظور نمونه هايي از تركيب كلينكر سيمان با كمك ساينده هاي معدني پوزولان، پرليت، پوميس و همچنين كمك ساينده-هاي آلي (با درصدهاي متفاوت وزني) تهيه و عدد بلين آنها اندازه گيري گرديد. سپس با ساخت بلوك هاي بتني در شرايط ثابت تركيب آب و سنگدانه و تركيب هاي متفاوت سيمان، بر روي آنها آزمايش تعيين مقاومت فشاري در سنين مختلف 2، 3، 7 و 28 روزه انجام گرفته است. در تمامي حالات، استفاده از كمك ساينده ها موجب افزايش عدد بلين (درجه نرمي سيمان) شده است. استفاده از كمك ساينده در سنين 2 و 3 روزه بتن موجب كاهش مقاومت فشاري آن شده است. با گذشت زمان مقاومت فشاري بتن حاوي كمك ساينده هاي مختلف افزايش يافته است. تركيب 15 درصد وزني پوزولان، 85 درصد كلينكر، 4 درصد گچ و 3 گرم كمك ساينده آلي، بهينه ترين تركيب كلينكر سيمان بوده كه موجب كمترين افت مقاومت نسبت به ساير حالات شده است. در اين حالت مقاومت 2 روزه بتن حاوي كمك ساينده، 3 درصد نسبت به بتن فاقد كمك ساينده افزايش داشته است؛ در حاليكه مقاومت هاي 3 و 7 روزه به ترتيب 21/8 و 13/13 درصد كاهش يافته اند. در سن 28 روزه بتن، وجود كمك ساينده ها موجب افزايش مقاومت فشاري آن نسبت به حالت عدم استفاده از كمك ساينده شده است. در نهايت تركيب 5 درصد پوزولان و 95 درصدي كلينكر و گچ منجر به حصول بيشترين مقاومت فشاري 28 روزه به ميزان 335 مگا پاسگال با ماسه محلي شده است.