بررسي آزمايشگاهي رويه بتني با رويكرد توسعه پايدار

بتن به عنوان پرمصرف‌ترين مصالح ساختماني قرن اخير شناخته شده‌است كه مشخصات مكانيكي و دوامي آن بسيار داراي اهميت است. روسازي بتني يكي از انواع روسازي‌هاي صلب است كه به دليل افزايش سرعت ساخت و ساز و كاهش هزينه‌ها و عمر بالاتر نسبت به روسازي انعطاف‌پذير، به عنوان يك گزينه‌ي مناسب مطرح مي‌باشد. اين نوع بتن به دليل حجم خمير كمتر و ريزدانه‌ي بيشتر داراي اسلامپ پايين (5-0 سانتي‌متر‌) مي‌باشد كه در اثر فشار حاصل از تراكم، فاصله‌ي سنگدانه‌ها در مخلوط كاهش مي‌يابد و چگالي خشك روسازي افزايش مي‌يابد. در جهت توسعه پايدار و حفظ منابع تجديد ناپذير محيط‌زيست از مواد جايگزين سيمان كه شامل پوزولان‌هاي سرباره، زئوليت، ولاستونيت و پوميس مي‌باشد به صورت تركيبي و جايگزيني در مقادير بالا استفاده شد؛ به اين منظور در اين پژوهش هفت طرح بتن هوادار با نسبت آب به سيمان 3/0 و دو طرح ديگر نيز جهت بررسي بيشتر طرح بهينه با دو نسبت آب به سيمان 28/0 و 34/0 زده‌شد كه از پوزولان‌هاي مختلف براي دستيابي به مقاومت مكانيكي و الكتريكي مطلوب و از حباب‌ساز براي ايجاد هواي بين 4 تا 7 درصد استفاده‌شد. نتايج بدست آمده از بتن سخت شده نشان‌دهنده‌ي افزايش قابل توجه مقاومت الكتريكي تركيبات حاوي زئوليت- سرباره و همچنين افزايش مقاومت خمشي بتن‌هاي حاوي تركيب ولاستونيت- سرباره بودند.