بررسي تاثير آرماتور قطري تير همبند بر شكل پذيري ديوار برشي همبسته

يكي از روش هاي مرسوم مقابله با بارهاي جانبي (باد و زلزله) در ساختمان هاي بتن مسلح، استفاده از ديوارهاي برشي مي باشد كه به طور گسترده مورد استفاده قرار مي گيرد. با افزايش ارتفاع ساختمان كارايي ديوارها كاهش يافته و به تعداد بيشتري ديوار نياز خواهد بود. يك راه حل رايج براي حل اين مشكل استفاده از ديوارهاي برشي همبسته مي باشد. ديوارهاي برشي همبسته تغيير شكل جانبي ساختمان و نيز ميزان لنگرهاي خمشي طراحي در ديوار را كاهش مي دهند. معمولا دو ديوار برشي مجاور و مجزا تغيير شكل خمشي از خود نشان مي دهند در حالي كه تيرهاي همبند با انتقال برش و لنگر خمشي بين دو ديوار؛ رفتار ديوارهاي برشي همبسته را به رفتار قاب خمشي نزديك كرده و تغيير شكل جانبي را نيز به تغيير شكل برشي نزديك مي نمايند. از اين رو تير همبند تاثير بسزايي بر عملكرد سيستم ديوار برشي همبسته دارد. هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تاثير آرماتور قطري تيرهاي همبند بر شكل پذيري ديوار برشي همبسته با توجه به متغيرهايي از جمله مقاومت فشاري بتن و ارتفاع ديوار مي باشد. به اين منظور از دانش اجزاي محدود و نرم افزار آباكوس، بهره جويي شده است.ديوارهاي طراحي شده 4 و 7 طبقه با شكل پذيري ويژه، بر اساس آئين نامه بتن آمريكا (ACI 318-14)، طراحي و سپس در نرم افزار شبيه سازي شده اند. نمودارهاي برش پايه-تغييرمكان هركدام از نمونه ها استخراج و تحليل پارامتري تاثير آرماتور قطري بر شكل پذيري مجموعه ديوار بر اساس مقاومت بتن صورت گرفته است. پس از تحليل مشخص گرديد كه طراحي تير همبند بدون آرماتور قطري باعث كاهش 4 تا 16 درصدي شكل پذيري مجموعه كل ديواربرشي همبسته مي شود، كه با افزايش مقاومت بتن، ميزان مشاركت آرماتور قطري بر شكل پذيري ديوار كاهش مي يابد. همچنين مشاهده گرديد كه با افزايش مقاومت بتن، شكل پذيري مجموعه ديوار بين 12 تا 28 درصد افزايش مي يابد كه اين افزايش شكل پذيري در بتن هاي مقاومت پايين بيشتر است.