ويژگي هاي سبكي تاريخ جهانگشاي جويني (جلد سوم)

پ‍ژوهش حاضر به اختصاصات صرفي و نحوي و مختصات معنوي نثر فني جلدسوم كتاب پرارج جهانگشاي جويني پرداخته است.بيان شواهد و نمونه ها و گاه بسامد به كارگيري، ما را به نتايج سودمندي راهنمايي مي كند.جويني با تكيه و تاكيد بر قرآن متن خود را آراسته است و استناد به نهج البلاغه نشان حسن ظن اوست. تصويرسازي هاي بديع ، تعابير شاعرانه ، سجع ، جناس و مفاهيم كنايي ميزان ادبيت متن او را به درجه بالايي رسانده است. تمثيل و انواع اطناب از ويژگي هاي نثر اوست و البته تنوع ، نوشته او را از ابتذال دور داشته است. مضامين غزلي به طور پراكنده و در قطعات كوتاه نثري فراوان يافت مي شود. وفور جمع هاي مكسر قابل توجه است. عنايت به اصطلاحات و مضامين علمي و لغات مغولي متن و استفاده نويسنده از اصطلاحات خاص و متروك و مرده امروزي كه در زمان خود نيز چندان در متون ديگر رايج نبوده است، مي تواند ياريگر فرهنگ نويسان باشد. با عنايت به اين كه تاكنون به طور اختصاصي ، جلدسوم تاريخ جهانگشا بررسي نگرديده است ؛ اين تحقيق مي تواند اطلاعات مفيدي به دانشگاهيان ارائه نمايد.