جنبه هاي زيباشناختي تاريخ جهانگشا

ناريخ جهانگشاي جويني- تأليف علاالدين عطاملك جويني،سياستمدار، مورخ واديب چيره دست قرن هفتم(هـ..ق )،- باوجود اينكه يك گزارش تاريخي ازعصرتسلّط جانكاه مغول برسرزمين ايران وجلوه گاه مصائب مردمان آن روزگاراست؛ ازلحاظ ادبي ونگارشي نيز همواره موردتوجّه محققان واديبان بوده. چنانكه اگربياني تاريخي هم باشد، آن هم از زبان اهل ادب است . بنابراين براي پي بردن به اين راز، خواننده ي جهانگشا را گزيري جزاز اين نيست كه با زبان مصنوع و متكلّف اين اثرسترگ مأنوس شده ، سيماي ديرآشناو پررمز و رازتاريخ مغول را درآينه ي زيباشناختي مشاهده نمايد تاهم درشتي راه ملالتش نيفزايد و هم درسايه ي اين زيباشناسي شكوه وجلال سخن مصنوع ملكه ي ذهنش گردد وعروس فكرمؤلّف رخ نمايد و او را ذوق افزايد وبه كارآيد . درين راستا، با اذعان براينكه تاريخ جهانگشاي جويني داراي نمونه هاي كم نظيري براي بديع فارسي مي باشد ؛ اين بنده دراين نوشتار برسرآن است كه سايه هاي گونه گون وبديع رخسار انديشه ي مؤلّف را به قدر آنچه ازدست برآيد، كنار زده ، روايع بديعي آن را باجان هاي مشتاقان آشنا سازد. به طوري كه در اين پرده گشايي هم راه براي خواننده ي اين اثر سترگ آسان نمايد وهم اگردست دهد راز زيبايي و ظرافت شعرگونگي نثر فنّي را دركلام عطاملك بجويد وبنمايد تا سيماي عزلت گزيده ي تاريخ جهانگشا بهتر وبيشتر ازاين جلوه گر شود .