طراحي المان هاي رابط براي كاهش خسارت سازه ها در اثر برخوردهاي سازه اي)قب

اين پژوهش به بحث استفاده از المان هاي رابط براي كاهش خسارت سازه اي در اثر برخورد سازه هاي مجاور مي پردازد. در اين راستا نوعي ميراگر اصطكاكي و مدلي از جداساز لرزه اي و نيز در حالت ديگر درز انقطاع مورد توصيه آيين نامه ها، بين سازه ها قرار داده شده است. مقايسه بين اين المان هاي رابط نشان ميدهد كه در صورت انتخاب صحيح ميراگر و يا جداساز، در سازه هاي مختلف با كاهش تغييرمكان ها، نيروي ضربه و تخريب سازه هاي مجاور مواجه خواهيم بود و اين امر به كاهش هزينه هاي از دست رفته از بابت اعمال درز انقطاع و ايجاد فاصله بلا استفاده بين سازه ها كمك ميكند. البته علاوه بر اهميت ذكر شده گاهي با سازه هاي بدون درز انقطاع موجود، مواجه هستيم كه كاربرد نوعي جداساز يا ميراگر بين آنها اجتناب ناپذير است. در اين تحقيق در ابتدا جهت ETABS 2016.2.0 استفاده از نرم افزار تحليل و طراحي مدلهاي لازم بصورت دو ساختمان 5 و 5 طبقه، 5 و9 طبقه و 5و15 طبقه مجاور هر كدام در سه حالت با رابط ميراگر اصطكاكي، با رابط ايزولاتور و با قرار دادن درز انقطاع بين دو سازه، مدل سازي شده است در ادامه تحليل خطي و غيرخطي به صورت تحليل ديناميكي تاريخچه زماني با استفاده از سه ركورد زلزله بم و گلباف و زرند مقياس شده، روي هر مدل انجام شده است. بررسي خروجي هاي عملكردي نشان مي دهد كه بصورت نمونه در مدلهاي هم ارتفاع بتني سازه مجاور هم تحت زلزله بم شاهد 17 درصد كاهش در شتاب ماكزيمم طبقه بام با بكارگيري ايزولاتور الاستيك بين دو سازه هستيم. همچنين در مدل هاي 5 و 15 طبقه بهترين نتايج، كاهش 62 درصدي ماكزيمم دريفت طبقه بام، و 60 درصدي كاهش جابجايي با بكارگيري ميراگر اصطكاكي تحت زلزله بم است