بررسي مخاطرات زيست محيطي ناشي از افت سطح آب زيرزميني در دشت كردي شيرازي، استان هرمزگان

افت سطح ايستابي، سبب تغييرات زيادي در چرخه ي هيدرولوژي شده و مخاطرات زيست محيطي متعددي را ايجاد مي-كند. از جمله مهمترين مخاطرات زيست محيطي ناشي از برداشت بيش از حد منابع آب زيرزميني مي توان به افت سطح آب زيرزميني، نشست زمين و تغييرات كمي و كيفي منابع آب زيرزميني اشاره كرد. در اين مقاله اثرات ناشي از برداشت آب زيرزميني در دشت كردي شيرازي در استان هرمزگان ارائه شده است. بررسي هيدروگراف معرف دشت نشان مي دهد كه مقدار افت سطح آب زيرزميني در دوره 16 ساله(94-1378) برابر 5/ 35 متر و متوسط نرخ افت سالانه آبخوان 2/2 متر مي باشد. بر اساس محاسبات بيلان آب زيرزميني كسري مخزن آبخوان در سال (94-1393) برابر 5/ 2ميليون متر مكعب تخمين زده شده است.نتايج نشان مي دهد برداشت بيش از حد از آبخوان آبرفتي دشت كردي شيرازي مخاطرات زيست محيطي نظير كاهش كيفيت منابع آب زيرزميني، هجوم آب شور، افزايش عمق استحصال آب زيرزميني و ايجاد شكاف هاي ناشي از فرونشست احتمالي ناشي از افت آبخوان را در پي داشته است. بديهي است كنترل اين خطرات و جلوگيري از تشديد آنها نيازمند مديريت صحيح آبخوان و به ويژه كنترل برداشت از منابع آب زيرزميني مي باشد.