تحليل نشانه شناختي درسامانه نماهاي مسكوني برپايه حسن شناسي آثار هنري

طي دهه هاي اخير، مسكن در ايران علاوه بر كاركرد هاي قبلي خود، در سيماي بيروني، ارزشي افزوده به عنوان كالاي بصري پيدا كرده و بر خلاف مسكن سنتي، تظاهرات اجتماعي و اقتصادي مالك مسكن در نماي بيروني خانه از طريق رمزگانه هاي زيبايي شناختي و اجتماعي بروز مي يابد تا شان اجتماعي و اقتصادي او را گويا باشد. اين بدان معني است كه بر خلاف الگوي غالب در نظام كالبدي مسكن سنتي، نماي مسكن معاصر ايراني در الگوهايي گاه مطابق با سبك هاي ناآشنا با معماري ايراني طراحي و اجرا مي شود. از مسائل مطرح نشانه شناسي معماري، چگونگي ارتباط لايه هاي نشانه شناختي يك اثر معماري و تاثير آن بر قوام يا زوال انسجام سامانه ايي معماري مي باشد(نقره كار، 1392). در اين مقاله جهت تبيين اين مسئله با استفاده از روش مطالعه ميداني و كتابخانه ايي و تهيه پرسشنامه هايي كه داراي سبك هاي مختلف نما بود، به بررسي سليقه جامعه آماري پرداخته شد. نتايج حاصله با در نظر گرفتن فرايند طراحي جدلي، نشان دهنده علاقه مندي مردم به استفاده از سبك هاينا آشنا با معماري ايراني در طراحي نما بوده است. حال فرض بر اين است، با توجه به آنكه اين نوع معماري از ديدگاه حسن شناسي مورد تاييد نيست، مي توان در جريان آموزش به ارتقا نقطه نظرات افراد كمك كرد. روش تحقيق در اين پژوهش همبستگي و توصيفي – تحليلي و وابسته به تمايلات مردم مي باشد.