نقش روانشناسي محيط در معماري بيونيك

روان‌شناسي محيطي به رفتارهاي مرتبط با محيط فيزيكي مي‌پردازد و به مطالعه سازواره‌ها )ارگانيسم‌ها) به عنوان بخشي از اكوسيستم، با تأكيد بر موازنه و وابستگي دروني سازواره‌ها و محيط، مي‌پردازد. محيط فيزيكي شامل اشياء مادّي، گياهان، حيوانات و انسان‌هاست. شخصيت مردم يك كشور، توسط طبيعت و نوع محيطي كه در آن زندگي مي‌كنند شكل مي‌گيرد. روان‌شناسي محيطي كاربردي، سعي در فراهم ساختن معيارهايي براي مديريت بهتر محيط به منظور زندگي بهتر و رشد شخصيت افراد دارد. . اين رشته به مطالعه راه‌هاي موثر بهبود حفاظت از محيط طبيعي و روش‌هاي بهتر طراحي ساختمان‌ها و شهرها، با در نظر گرفتن نيازها و واكنش‌هاي رفتاري مردم مي‌پردازد و كاربرد زيادي در برنامه‌ريزي شهري دارد. محيط نقش اساسي را در شكل گيري احساس ارزشها و توانمند ساختن براي افراد و گروههاي مختلف ايفاء مي كند. پيش از به دست آوردن يك طراحي قابل قبول، بررسي دقيق و مناسب نيازهاي فرهنگي، اجتماعي و شخصي ساكنان ضرورت دارد. يك طراحي موثر بايد آزادي رفتار، تحرّك ‌پذيري و انعطاف‌پذيري را به حداكثر برساند نشان داده شده است كه نزديكي به عناصر طبيعي مثل گياهان، درختان و آب، باعث آرامش بيشتر انسان‌ها مي‌گردد. در نتيجه، يكي از ملاحظات اصلي معماران و برنامه ريزان شهري، چگونگي به كارگيري عناصر طبيعي در طراحي‌هايشان است. طي تاريخ, طبيعت هميشه منبع الهامي براي انسان در جوانب مختلف زندگي آنان بوده است. معماري به عنوان يكي از ويژگي هاي با ارزش در هر جامعه بوده است و نمي تواند از طبيعت جدا شوند. حداقل سه نوع الهام از طبيعت در معماري به نام هاي بستري مفهومي و محاسباتي ناميده شده اند. سطح كساني كه به صورت ديداري الهام ميگيرند از كساني كه به صورت مفهومي ايده گرفته اند بيشتر است. و اين دو گروه نسبت به كساني كه به صورت محاسبه اي ايده مي گيرند تعدادي بيشتري را شامل ميشوند. طراحي در طبيعت توسط رابطه ي بسيار خوبي ميان قالب, ساختار, كاربرد و محيطي كه قرار دارد انجام گرفته است. در اين مقاله, نقش روان‌شناسي محيطي در كنار نقش طبيعت در معماري بررسي مي گردد تا دريابد طي تاريخ چگونه معماري از طبيعت اثر پذيرفته است.