نقش تكنولوژي جديد در معماري بيونيك

طي تاريخ, طبيعت هميشه منبع الهامي براي انسان در جوانب مختلف زندگي آنان بوده است. معماري به عنوان يكي از ويژگي هاي با ارزش در هر جامعه بوده است و نمي تواند از طبيعت جدا شوند. حداقل سه نوع الهام از طبيعت در معماري به نام هاي بستري مفهومي و محاسباتي ناميده شده اند. سطح كساني كه به صورت ديداري الهام ميگيرند از كساني كه به صورت مفهومي ايده گرفته اند بيشتر است. و اين دو گروه نسبت به كساني كه به صورت محاسبه اي ايده مي گيرند تعدادي بيشتري را شامل ميشوند. طراحي در طبيعت توسط رابطه ي بسيار خوبي ميان قالب, ساختار, كاربرد و محيطي كه قرار دارد انجام گرفته است. در اين مقاله, نقش روان‌شناسي محيطي در كنار نقش طبيعت در معماري بررسي مي گردد تا دريابد طي تاريخ چگونه معماري از طبيعت اثر پذيرفته است. بيونيك ومعماري بيونيك علمي است كه به الهام يابي فني از ساختمانها ، رفتارها و ارتباطات گوناگون عالم جانداران مي پردازد. بيونيك كه در لغت به معني”زيست شناختي ” يا ” به كارگيري اندام هاي ساختگي طبيعي” آمده است براي اولين بار توسط دانشمند آمريكايي به نام جك .اي.استيل در سال ۱۹۵۹ به كار برده شد. وي بيونيك را علم سيستم هايي كه شالوده و پايه تمامي سيستم هاي زنده است مي دانست. انسان در طول زندگي خود سعي دارد كه براي ساخت و طراحي مكانها و وسايل مورد نياز خود از طبيعت و محيط زيست اطراف خود الهام بگيرد. امروز هرجا سخن از تكنولوژي به ميان مي‌آيد، تصوير همان دستاوردهاي مهم تكنولوژي كه پاسخگوي نيازهاي اساسي براي انسان امروز و آينده است، به ذهن مي‌آيند، اما اگر كمي به مسير تكنولوژي دقت كنيم كم و بيش به منشاء برخي پديده‌ها پي مي‌بريم، به اينكه مثلاً هر پديده صنعتي يا ساختماني از كدام الگوي زنده طبيعت الهام گرفته است.