چگونه معماري شكل مي گيرد

بايد دانست كه طراح ضرورتا از جزء به كل حركت نمي كند بلكه اغلب در همان ابتدا براي روشن شدن ذهن خود به جزئيات مي پردازد. ممكن است از معماري به معمار ديگر طراحي متفاوت باشد يا از پروژه اي به پروژه اي ديگر، هيچ مسير روشني را در فرآيند طراحي نشان نمي دهد. طراحي فرآيندي است كه در آن مسئله و راه حل به همراه يكديگر شكل مي گيرند. اين پژوهش براساس نظريه مبنايي كه به هيچ نوع داده خاص، راهبرد پژوهشي، يا علائق نظري مشخص تعهدي ندارد و تنها در پي توسعه مفاهيم است، شكل گرفته و در واقع، تركيب داده ها در قالب چهارچوب هاي مفهومي است. كه در رفت و برگشت دائم ميان داده ها وتحليل ها ساخته مي شود يعني از جمع آوري نظام مند داده ها به دست مي آيد. اين پژوهش به دنبال آن است كه بداند چگونه مي توان بين راه حل هاي گوناگون دست به انتخاب زد؟ و آيا شيوه هاي مشتركي براي انديشيدن در روند طراحي معماري وجود دارد؟ و يا آنكه براي بررسي فرايند طراحي بايد از چه روشي استفاده شود؟ و غيره. بنابرنتايج اين پژوهش پس از بررسي دقيق فرايندهاي طراحي و مراحل مختلف آن روشن گشت كه پاسخ تمامي ابهامات در مرحله نهفتگي و به يك باره روشن شدن ايده اوليه آن در مرحله روشنگري مي باشد بنابراين در نهايت پژوهش بر چيستي نهفتگي و روشنگري اين مهم نائل آمد كه تنها «نيروي احسـاس» اسـت كه با موجودات خارجي و واقعي در تماس است و ما برا ي شناخت موجـودات خارجي، هيچ امكان شناختي نـداريم جـز ازطريـق «تـأثرات حسـي» كـه «نمودهاي حسي اشياي خارجي» هسـتند امـا خـود «اشـياي خـارجي» از دسترس شناخت ما خارج هستند، اما انديشيدن سرانجام و درنتيجه نزد ما، به «حسگاني» مربوط مي شود. همه تصورهاي ما در واقع از راه فهم بگونه اي برون آخته، مربوط مي شوند و چون پديدارها چيزي جز «تصورها» نيستند، از اين نظر «فهم» پديدارها را به يك سهش حسي مربوط مي سازد.