مطالعاتي در زمينة تاريخ معماري ايران (از آغاز عصر مادها تا پايان دوران صفويه)

يكي از زمينة هاي اصلي مشكلات مطالعات تاريخ معماري را بايد شرايط عمومي تحقيقات تاريخي ايران دانست. معماري ايران در نوشته ها و گفتارهاي معدود موجود، به صورت هاي مختلف تعريف شده و شناسنامة معتبر مردم اين سرزمين از دورترين ازمنه قديم است. ايران سرزمين كهن سال، با سابقه اي طولاني و درخشان در زمينه هنرهاي گوناگون، سهم بزرگي در توسعه و تكامل معماري جهان لااقل از پنج هزار سال پيش از ميلاد مسيح تا عصر حاضر داشته و نمونه هاي مشخص اين معماري بر پهنة گسترده اي از سوريه تا هندوستان شمالي و كناره هاي چين، از قفقاز تا زنگبار پراكنده است، و همچون بسياري ديگر از مظاهر فرهنگي ما در طول تاريخ حيات خود از تداوم كم نظيري برخوردار بوده است. پژوهش حاضر مي كوشد با نگاهي اجمالي بر تاريخ معماري ايران مطالبي را در اين راستا ارائه نمايد، جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش به صورت كتابخانه اي و استفاده از منابع مكتوب مي باشد كه پس از شناسايي و مطالعه با ذكر دقيق منبع مورد استفاده قرار گرفته اند، اميد است مورد رضايت علاقه مندان اين حوزه قرار گيرد.