طراحي فضاي شهري آموزشي براي كودكان (نمونه موردي: پارك اركيد، محله بهداري)

در دهه هاي اخير با ايجاد تغيير و تحولات عظيم در نظام هاي اموزشي،اهميت فضاهاي اموزشي در بسياري ازكشورهاي دنيا بيش از پيش مورد توجه صاحب نظران تعليم و تربيت قرار گرفته است و براي هر چه جذاب تر شدن و كارامد بودن اين فضاها تدابير گوناگون انديشيده اند.طبيعت از عمده ترين عوامل تاثيرگذار بر رشد و اموزش ادمي است و بي ترديد كودكان نيز متاثر از محيط رشد خود خواهند بود.كودكان نسل امروز به ندرت فرصتي براي بازي،كسب تجربه،يادگيري در طبيعت به دست مي اورند.با توجه به كمبود چنين پارك هايي در كشور ،ضرورت اين موضوع را بر آن داشت تا در اين پژوهش ضمن معرفي فاكتورهاي موثر در پارك اموزشي كودك ،نگرش هاي مختلف در اين عرصه را مورد كنكاش قرار دهيم. از اهداف مهم طراحي پارك آموزشي كودك،طراحي بهينه جهت ارتقاي اموزش غيرمستقيم كودكان از طريق بازي و تفريح،گرد هم امدن افراد جامعه و كودكان ،تعيين مشخصه هاي معماري در طراحي پارك كودك متناسب با ابعاد فيزيكي و روحي و رواني كودكان،برانگيختن احساسات كنجكاوانه كودك با ايجاد فضاهاي متنوع چه از نظر فرمي و رنگي و چه از نظر عملكردي ميباشد.پژوهش در دست بصورت تحليلي توصيفي و بر مبناي مطالعات كتابخانه اي و ميداني استوار است. در اين پژوهش سعي شده از روشهاي مشاركتي مانند پرسشنامه و چك ليست استفاده شود .جامعه آماري در اين پژوهش شامل كودكان ساكن در محله ي بهداري بين سنين 5 تا 13سال تمام است. در انتها نيز پس از تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده از چك ليست ها اقدام به طراحي پارك آموزشي كودك در محل پارك اركيد واقع در محله بهداري، با نرم افزار AutoCad شده است.