سنجش و ارزيابي ميزان تاب آوري ( نمونه موردي شهر بابلسر )

تفكر تاب آوري در سيستم هاي پيچيده مانند شهرها درك پويايي و روابط غيرخطي در اين نوع سيستم ها را ميسر مي سازد. اين تفكر، در بستر اكولوژي شهري مدرن امكان يكپارچه سازي عوامل انساني و اكولوژيكي در سيستم هاي شهري و درك تعاملات بين آنها، بسط راهبردهاي پايداري با توجه به تعاملات شناسايي شده را فراهم مي آورد .امروزه عمدتاً شهرها و جوامع سكونت گاهي در مكان هايي ايجاد يا بنا شده اند كه به لحاظ مخاطرات طبيعي در معرض وقوع انواع سوانح طبيعي و يا به دليل پيشرفت هاي تكنولوژي در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند. نگاهي كه تاكنون در مديريت سوانح و مديريت شهري وجود داشته، بيشتر نگاه مقابله اي و كاهش مخاطرات بوده است. هدف اصلي از انتخاب اين موضوع و انجام اين پژوهش سنجش و ارزيابي تاب آوري شهر بابلسر با شاخص هاي استاندارد جهاني و شناسايي روش هاي كاهش اسيب پذيري ناشي از زلزله با استفاده از فنون برنامه ريزي شهري و مديريت بحران مي باشد. رويكرد مورد استفاده در اين پژوهش رويكرد تاب آوري است. روش تحقيق مقاله توصيفي - تحليلي - تطبيقي است .پژوهش مورد نظر داراي دو بخش كلي است. بخش اول مباني نظري در مورد مخاطرات و رويكرد تاب آوري و بخش دوم به بررسي و ارائه برنامه فضايي براي شهر بابلسر به منظور پيشگيري از بحران زلزله و كاهش اسيب پذيري ان است. در سال هاي اخير، مطالعه دربار هي مفاهيم تاب آوري در مقياس هاي شهري و منطق هاي توجه ويژه اي را به خود جلب كرده است، هرچند سطح و تعداد اين مطالعات در مقياس شهري بيش از مطالعات انجام شده در مقياس هاي بالاتر است. از اين رو، خلأ اين دسته از مطالعات در حوزه ي مطالعات منطق هاي نمايان است. به ويژه در كشور ايران، با وجود برخي مطالعات در زمينه ي متون نظري در مقياس شهري، هنوز مطالعه ي عميق و جامعي بر روي مفهوم تا بآوري در بعد منطق هاي صورت نپذيرفته است. بنابراين كاهش خطر سوانح از اهميت خاصي برخوردار است و ضرورت دارد جايگاهي مناسب در سياست گذاريهاي ملي هر كشور باز كرده تا بتوان شرايط مطلوبي براي كاهش خطر موثر و كارا در سطوح مختلف ايجاد نمودبه همين دليل انديشمندان، متخصصان دانشگاهي و برنامه ريزان تلاش مي كنند الگوهايي را مورد مطالعه قرار دهند تا برنامه هاي كاهشي را با موفقيت انجام دهند تا كمترين خسارات به وسيله ي اين نوع ازمخاطرات بر جاي ماند.