نقش سرمايه اجتماعي در توانمندسازي سكونتگاههاي غير رسمي (مطالعه موردي : منطقه 9 شهرداري شيراز )

به دنبال تغيير در شرايط و عوامل گسترش و توسعه شهري در دهه هاي اخير ، محله هاي مسكوني جايگاه خاصي در شكل گيري شهرها داشته اند. سكونتگاههاي شهري داراي درون مايه بزرگ اجتماعي و فرهنگي هستند كه تنها بازآفريني فرهنگ شهروندي و توجه به محلات به عنوان بستر زندگي اجتماعي شهروندان، منجر به سرمايه اجتماعي مي گردد. بنابراين با شناخت صحيح سكونتگاههاي غير رسمي در راستاي توانمند سازي آنها مي باشد. سكونتگاههاي غير رسمي نيز به عنوان محلات شهري از معضلات بسياري مانند مشكلات اجتماعي و اقتصادي و زيست محيطي رنج مي برند. با توجه به اهميت و ضرورت بحث نقش سرمايه اجتماعي در توانمندسازي بخصوص مشكلات فراوان سكونتگاه هاي غير رسمي، لازم است كه از روش ها و ابزارهاي جديدي كه بتواند در تصميم گيري به برنامه ريزان كمك نمايد، استفاده نمود. دراين پژوهش سعي بر آن داريم تا نقش سرمايه اجتماعي در توانمند سازي سكونتگاه هاي غير رسمي در منطقه 9 شهرداري شيراز را بررسي و ميزان اهميت آن را مشخص نمائيم و با توجه به اين عنوان بتوانيم راهكارهايي را جهت استفاده بهتر شهروندان ارائه نمائيم. اين پژوهش باتوجه به اهداف ارائه شده از نوع پژوهش هاي كاربردي و روش تحقيق نيز توصيفي تحليلي است وجهت گردآوري اطلاعات نيز از روش هاي كتابخانه اي، اسنادي(مراجعه به سازمان ها و ادارات جهت استفاده از نقشه و اطلاعات آنها) و پيمايشي استفاده شده است. در اين پژوهش از روش هايي مانند پرسش نامه بهره برداري گرديده و همچنين جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزارهاي Spss و Excell استفاده شده است،كه مي توان از نتايج بدست آمده دراين پژوهش جهت تصميم گيري و برنامه ريزي استفاده كرد.