بررسي استعاره مفهومي پرواز در ادبيات پايداري

از دستاوردهاي زبان شناسي شناختي كشف اين حقيقت است كه زبان ها اغلب براي ملموس كردن مفاهيم انتزاعي، از استعاره هاي مفهومي بهره مي برند. استعاره هاي مفهومي به توضيح حوزه مقصد كه حوزه اي انتزاعي است از طريق حوزه مبدا كه حوزه اي ملموس است مي‌پردازند، يعني از طريق مقايسه حوزه انتزاعي مورد نظر با حوزه اي ملموس درك آن را براي شنوندگان راحت‌تر مي‌كنند. در اشعار دفاع مقدس نيز مي توان رد پاي استعاره‌هاي مفهومي را به وفور ديد. در اين پژوهش سعي كرده ايم با مراجعه به برگزيده اشعار سه تن از شاعران جنگ (قيصر امين پور، سلمان هراتي و سيدحسن حسيني) به شناسايي استعاره‌هاي مفهومي در حوزه پرواز بپردازيم. پس از مطالعه و بررسي موفق به استخراج دوازده مورد عبارت استعاري درحوزه پرواز شديم. نگاشت پرواز در شعر جنگ، علي الخصوص در اشعار قيصر امين پور داراي بسامد بالايي بوده و بيش‌تر به معناي حقيقت هستي، فنا شدن در راه خدا، رهايي از درد، حيرت، غربت، سرمايه دل، نيايش، پويش، شهادت، عروج، عشق و دغل بازي مي‌باشد