شعر پايداري و روان شناسي مثبت نگر

هنگامي كه يك ملت يا جامعه به مبارزه با عوامل استبداد داخلي يا خارجي بر مي خيزد، از سروده ها و نوشته هايي بهره مي گيرد كه ادب پايداري يا مقاومت نام دارد. البته ادبيات مقاومت هر كشور بر اساس فرهنگ آن جامعه متفاوت است و عقايد جامعه زيربناي آن را تشكيل مي دهد، اما همگي ملت ها به طور عام در اين نوع ادبيات از يك موضوع بهره مي گيرند و آن دعوت به مبارزه و پايداري در برابر متجاوزان و دفاع از سرزمين است، حتي مضاميني چون اميد، شادي ايثار، از خود گذشتگي، عدالت، وحدت و همدلي، بزرگداشت و ستايش مردم مبارز و ديگر مضاميني كه در اين نوع ادبيات موج مي زند، از نظر روان شناسي رابطۀ مستقيم با تعالي و احساسات انساني دارد و مي توان مؤلفه هاي روان شناسي مثبت نگر را در اين نوع از ادبيات جستجو كرد. روان شناسي مثبت نگر «مارتين سليگمن» كه تاريخ آن به حدود سه دهه مي رسد، علمي است كه به جاي توجه به ضعف ها، بيش تر بر نقاط قوت و توانمندي هاي مثبت انساني تكيه دارد. سليگمن بنيان گذار روان شناسي مثبت نگر هيجانات انسان را در سه مسير حال و آينده و گذشته مطالعه و آن ها را دسته بندي مي كند. در اين مقاله، سعي شده ضمن اشاره به ادبيات انقلاب و روان شناسي مثبت نگر اشعار شاعران انقلاب را از منظري ديگر بررسي، برخي از مؤلفه هاي آن را در كلام فرزانگان شعر انقلاب تحليل كند.