تحليل تطبيقي عنصر مبارزه و جانبازي در ادبيات دفاع مقدس ايران و ادبيات پايداري فلسطين: (سيد حسن حسيني، قيصر امين پور و سميح القاسم)

ايران به دليل موقعيت تاريخي و استراتژيك در منطقة خاورميانه، هميشه در خطر يورش مهاجمان قرار داشته است. تاريخ فلسطين نيز گواه رنج مردمي است كه قرباني زياده خواهي صهيونيسم شدند. هر انسان آزادي خواه و عدالت مداري مي داند، محروميت ها، شكست ها و حوادث ناگواري كه ده ها سال بر ملت فلسطين تحميل مي شود نتيجه اشغال گري اسرائيل و توطئه هاي استكبار بر عليه جهان اسلام است؛ بنابراين در راستاي مقابله با اين حجم از دسيسه و تجاوز، انديشة مبارزه با دشمن به عنوان نگرشي غالب بر فرهنگ سياسي و ادبي ايران و فلسطين سايه افكنده است، به همين دليل پژوهش حاضر بر آن است با رويكرد تطبيقي به تحليل عنصر مبارزه و جانبازي در اشعار «سيد حسن حسيني»، «قيصر امين پور» و «سميح القاسم» بپردازد و از اين رهگذر به مطالعه و ارزيابي ادبيات پايداري دو سرزمين اقدام كند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد هر سه شاعر در بحث مبارزه با دشمن به ستايش رزمندگان پرداخته اند، رجزهاي حماسي سروده اند، از عاشورا به عنوان الگوي مبارزه با دشمن ياد كرده اند و پايداري در برابر دشمن را ضروري دانسته و به تبليغ آن همت گمارده اند. حضرت امام(ره) نقطة اتكاي رزمندگان ايران در جنگ با صدام است، اين در حالي است كه قاسم از رهبران سازشكار فلسطيني نااميد و بيزار است.