بررسي طنز و جايگاه آن در تبلور ادبيات مقاومت

شوخي و خنده پديده اي اجتماعي – فرهنگي است. زبان طنز يكي از روش هاي بياني در ادبيات است كه قدرت تأثيرگذاري فراواني بر ذهن خواننده يا شنونده دارد. ادب مقاومت نيز از ديرباز همراه ما بوده است و اسطوره هاي مقاومت و پايداري در سرزمين ايران حضوري پررنگ و دائمي داشته اند. در جبهۀ جنگ، جواني و نشاط و سرزندگي با جنگ عجين شده است؛ اگر در اين محيط كه همراه با جنگ و كشتار و خونريزي و از دست دادن همرزمان است روحيۀ نشاط كاهش يابد، تحمل آن دشوار است. نگارنده در اين جستار، در حد بضاعت خود، با استناد به منابع كتابخانه اي و در مواردي بهره گيري از اينترنت، با رويكرد تحليل محتواي موضوعي، سعي دارد ضمن تعاريفي از طنز بر اساس منابع گوناگون، شگرد هاي موجود در طنز ادبيات پايداري را با ذكر شواهدي چند و اهميت و جايگاه آن در تبلور ادب مقاومت را بيان كند.