مفهوم وطن و آزادي در اشعار ملك الشعراي بهار و محموددرويش

مضمون وطن و آزادي خواهي به مفهوم امروزي از دورۀ مشروطه وارد ادبيات فارسي شد و شعراي اين دوره با انتقاد از نفوذ بيگانگان در كشور، فرياد وطن دوستي و آزادي خواهي برآوردند. در شعر عرب نيز به دليل اشغال سرزمين هاي مقدّس توسط صهيونيست¬ها به اين مضامين توجه فراواني شده است. شعراي عرب، به ويژه در فلسطين، بسياري از اشعار خود را به ياد وطن و در آرزوي رهايي آن سروده اند. در اين پژوهش، اشعار ملك الشعراي بهار و محمود درويش از نظر كاربرد مضمون وطن و آزادي، به روش تطبيقي مقايسه‌مي شود و هدف از اين كار بررسي دغدغه هاي شاعران در دو سرزمين متفاوت با شرايط مختلف و نشان دادن نحوۀ تعامل آنان با مسألۀ وطن و اشغال و نفوذ بيگانگان است. داده هاي پژوهش نشان‌مي دهد دغدغۀ اصلي دو شاعر، آزادي وطن از نفوذ و اشغال بيگانگان و رسيدن به امنيت و رفاه است. تفاوت مضمون وطن و آزادي در شعر بهار و درويش هم در گستردگي موضوعات بهار است كه شامل: مسائل مربوط به شاه، انتخابات، وزرا و وكلا، جنگ جهاني، انقلاب مشروطه و اقتدار گذشتۀ ايران است؛ اما اشعار درويش به موضوعات آزادي و بيرون راندن اشغالگران و يادآوري گذشتۀ وطن، محدود مي‌شود.