بررسي وصيت‌نامه‌هاي شهدا از ديدگاه نشانه شناختي

گونه‌اي از دست‌نوشته‌هاي به جا مانده از رزمندگان ايران را كه به «وصيتنامة شهدا» مصطلح و مشهور گرديده، مي‌توان مهترين اسناد نوشتاري جنگ به حساب آورد. وصيت‌نامه‌هاي شهدا با توجه به مشخصه‌هاي متني كه در ادامه به آن خواهيم پرداخت ، مي‌تواند علاوه بر قرار گرفتن در زمره متون اسنادي، يكي از انواع ادبي در نظر گرفته شود. اين نوع ادبي شامل ادبيات تعليمي است؛ و مي‌توان گفت كه تاكنون به وصيت‌نامه‌هاي شهدا از اين منظر نگاه نشده است. دانش نشانه‌شناسي، روشي نو در تحقيق است؛ و مي‌تواند دريچه‌هاي تازه‌اي به روي مطالعات متون بگشايد. نشانه‌شناسي ابزاري توانمند براي تحليل نشانه‌هاي زباني در اختيار قرار مي‌دهد. نشانه‌شناسي در پي كشف رابطه‌ي بين عناصر متن با يكديگر است ولي تحليل محتوا بر روي محتواي صريح تمركز دارد و عقيده‌اش اين است كه محتوا معنايي يكه و ثابت را نمايش مي‌دهد. در اين مقاله نوزده فقره وصيت نامه فرماندهان شهيد دفاع مقدس مورد شناخت نشانه شناسانه قرار گرفته است؛ و نتايج اين پژوهش كه از روش تقطيع عبارات وصيت نامه و شيوه پيدايشي به دست آمده؛ گزارش شده است.