«انعكاس شخصيت‌هاي زن محور ـ راويان همه چيز گَردان ـ در آثار نويسندگان زن ادبيات مقاومت (تقابل رمان هاي دهه 60 و 80 : دل فولاد، سرود اروندرود، خاله‌بازي، بازي آخر بانو)

زنان داستان نويس، با ورود خود به دنياي نويسندگي، بن مايه هاي تازه اي به داستان ها بخشيدند. آنها شخصيت هاي زن را به نحوي محوري مطرح كردند كه پيش‌برندة داستان باشند و بتوانند از شخصيت زن، شراي و پايداري هاي وي بنگارند. در ادبيات ايران، معمولا زن عنصري ايستا و منفعل محسوب مي شد، اما پس از انقلاب و در جريان ادبيات پايداري، شخصيت هاي زني مطرح شدند كه نه تنها منفعل نبودند بلكه ماية اميد و نمايشگر آرمان هاي جامعه اند. اين پژوهش با توجه به اهميت شخصيت زن در ادبيات پايداري و با روش توصيفي ـ تحليلي صورت گرفته است. توجه به اين گونه پژوهش ها، علاوه بر نمايش وجوه پنهان شخصيت زن ايراني، به باورمندي نويسندگان زن نيز ياري مي‌رساند. مي‌توان گفت با بررسي آثار نويسندگان زن مي توان سبك روايت هاي زنانه را بيشتر شناخت و به اين نكته دست يافت كه شخصيت هاي زن محوري در داستان نويسندگان زن منتخب، غالباً پيشبرنده و در جهت نمايش مقاومت زنان و بلوغ فكري زن تنظيم شده اند