بررسي تأثير بدبيني سازماني بر مقاومت در برابر تغيير سازماني كاركنان شهرداري مشهد

لزوم توجه به كاركنان و تأمين بستر مناسب بابت هدايت نگرش آن‌ها، با توجه به تغييرات غيرقابل اجتناب محيطي، به خاطر بدست آوردن كيفيت برتر بهره‌وري كاركنان است كه مسبب بهره‌وري سازماني شود. تحقيق حاضر به بررسي تأثير بدبيني سازماني بر مقاومت در برابر تغيير سازماني كاركنان شهرداري مشهد مي‌پردازد. اين پژوهش، ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش آن، يك مطالعه توصيفي (پيمايشي) است كه تأثير بدبيني سازماني بر مقاومت در برابر تغيير سازماني را در شهرداري مشهد بررسي كرده است. حجم جامعه آماري معادل 2526 نفر بوده است كه بر اساس فرمول مورگان، حداقل 334 تعداد نمونه‌ها تعيين شد كه در ادامه، براي افزايش ضريب اطمينان، پرسشنامه‌هاي بيشتري توزيع، جمع‌آوري و درنهايت، بعد از حذف پرسشنامه‌هاي ناقص و مخدوش، تعداد 348 نسخه در تجزيه‌وتحليل شركت داده شدند. نمونه‌ها به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. در سنجش متغيرهاي اصلي تحقيق از ابزار پرسشنامه با مدل‌هاي بدبيني سازماني جودي ايتون، كاچمر و فريس (2000) و مقاومت نسبت به تغيير سازماني مقيمي و رمضان (1390) استفاده شد. در بررسي قابليت اعتبار آن‌ها نيز، براي سنجش روايي همگرايي از شاخص AVE و براي روايي واگرايي از روش فورنل و لاركر (1981)، استفاده شد كه سازه‌هاي با بارهاي عاملي كمتر از 3/ 0 به‌عنوان سازه‌هاي نامناسب حذف شدند. به‌منظور انعكاس ميزان همبستگي مثبت گويه هاي پرسشنامه‌ها نيز، ابتدا ضريب آلفاي كرونباخ و براي سنجش پايايي مركب، ضريب cr محاسبه شد كه نتيجه قابليت اعتماد خوب پرسشنامه‌ها، حاصل شد. در تحليل آمار توصيفي جمعيت‌شناسي از نرم‌افزار SPSS و در تحليل آمار استنباطي از نرم‌افزار PLS با روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. مدل برازش داده‌شده، معناداري آن و ميزان اثر هر سازه بر متغير وابسته خود را مورد بررسي قرار داده است. نتايج تحليل اطلاعات، معناداري اثر متغيرها بر يكديگر را با شدت متفاوت، حكايت كرده است كه براي شاخص‌هاي شناخت، تأثير و رفتار، ضريب آماره T برآورد شده به ترتيب برابر 125/ 0 ، 123/ 0 و 560/ 0 و براي بدبيني سازماني برابر 819/ 0 نتيجه شده است.