بررسي معماري سنتي در شهرسازي معاصر ايران با تأكيد بر ويژگي‌هاي زيبا شناسانه (نمونه موردي: شهر يزد

معماري و شهرسازي گذشتهٔ ايران دربرگيرندهٔ اصولي است كه در دل سنت‌ها نمود يافته است. معماري و شهرسازي سنتي در ايران همواره با تكيه‌بر خلاقيت و خصائص پايدار از جايگاه خاصي برخوردار بوده است و اين معماري داراي ويژگي‌هاي زيبا شناسانه بسياري بوده است شهر يزد نيز به‌عنوان يكي از قديمي‌ترين شهرهاي ايران واجد اين شرايط بوده است. ازجمله عناصر زيبايي‌شناسي سنتي شهر يزد مي‌توان به بادگيرها، مناره‌ها، گنبدها، آب‌انبارها، سابات، باغ‌ها، خانه‌هاي سنتي، كوچه‌هاي آشتي‌كنان، كوبه‌ها و ... اشاره نمود؛ اما بررسي‌هاي انجام‌شده در چند دههٔ اخير مشخص مي‌سازد كه شهر يزد در مواجهه با عوامل متعدد، از حقيقت خود فاصله گرفته و چالش‌هايي را پيش روي معماري سنتي و شهرسازي معاصر قرار داده است. گسترش نامتعادل شهر يزد و گسست سازمان فضايي شهر، تراكم نامناسب شهري، وجود مشكلات حمل‌ونقل شهري و افزايش هزينه‌ها ازجمله اين چالش‌ها است. به‌عبارتي‌ديگر در عصر حاضر در الگوهاي معماري و شهرسازي يزد به دليل مواجهه با عوامل مختلف تغييراتي صورت گرفته است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي و مطالعهٔ ويژگي‌هاي زيبا شناسانه معماري سنتي شهر يزد و نقش آن‌ها در شيوه‌هاي شهرسازي معاصر شهر است. در اين پژوهش سعي شده است كه با استفاده از روش‌هاي اسنادي و كتابخانه‌اي و بررسي منابع موجود به تحليل الگوهاي معماري و شهرسازي شهر يزد به‌عنوان يك شهر سنتي پرداخته شود و درنتيجه نقش شهرسازي سنتي در توسعهٔ پايدار شهر روشن گردد. با توجه به ويژگي‌هاي زيبا شناسانه و اهميت معماري سنتي شهر يزد در شهرسازي معاصر توجه به اين امر بسيار ضروري است و نقش و جايگاه آن بسيار بااهميت است.