مديريت شهري از ظهور تا افول

Urban Management The rise and fall

مديريت شهري به‌عنوان يك مفهوم و يك عمل، در طول زمان دستخوش تحولات فراواني شده است. مديريت شهري پس از اواسط قرن بيستم و در پاسخ به ناكارآمدي نظريه نوسازي در سطح حكومت‌هاي محلي به وجود آمد. مديريت شهري حاصل برهم‌كنش سه مفهوم ليبراليسم، دموكراسي و بوروكراسي است. پس از جنگ جهاني دوم و سلطه نظريه نوسازي، سيطره بوروكراسي مجالي براي مديريت شهري باقي نگذاشته بود. كوچك‌سازي، برون‌سپاري، خصوصي‌سازي، تفويض اختيارت به سطوح پايين‌تر حكومتي و ... كه از اصول انديشه نئوليبرال به‌حساب مي‌آمدند، سبب شكل‌گيري ماهيت و محتواي مديريت شهري پس از دهه 70 شدند. در اين دوره چرخش به سمت ليبراليسم فضايي را براي مديريت شهري به وجود آورد. در دهه 90 و افول مديريت گرايي، توجه به دموكراسي رونق يافت و مديريت شهري ناگزير جاي خود را به حكمراني خوب شهري بخشيد. مقاله حاضر مروري بر اين تحولات و روند مرگ و زندگي مديريت شهري است و الزامات دستيابي به حكمراني خوب شهري و گذر از مديريت شهري را برمي‌شمارد.

Urban management has encountered many developments during time as a practice and concept. After mid 20th century, urban management emerged to address modernization failure in local level. It is a product of liberalism, democracy and bureaucracy multilateral interaction. Dominance of modernization and prevalence of bureaucracy after World War II made no opportunity for urban management. Neo-liberalism principles of downsizing, outsourcing, privatization and devolution created core and content of urban management after 1970s. Liberalism gave space to urban management in this period. In 1990s, managerialism fell down and democracy got central. So urban management replaced by Good Urban Governance inevitably. This article is a review of these developments and shed light on birth and death of urban management. It also shows requirements of transition from urban management to the latter.