ملاحظات شهرسازي طبيعت گرا در طراحي پايدار مجتمع‌هاي مسكوني

تحليل و بررسي رفتار عمومي جامعه در عصر كنوني، بيانگر نارسايي‌هاي فرهنگي و عدم رفتارهاي مناسب اجتماعي ناشي از مشكلات روانشناسي و آشوب‌هاي حال حاضر جامعه مي‌باشد. در اين راستا و در جهت كاهش و تعديل اين نارسايي‌ها و ارتقاي كيفيت زندگي، توجه به مكان خصوصي زندگي انسان ها (فضاي سكونت)حائز اهميت است. از آنجا كه افراد بيشترين زمان زندگي خود را در خانه مي‌گذرانند و آن را مكاني براي كسب آرامش و تجديد روحيه مي‌دانند. لذا كنترل جنبه‌هاي روان‌شناسانه طراحي در خانه و همچنين تمايلات طبيعت‌گرايانه ، جهت پيوند دوباره انسان و طبيعت و برآوردن نيازهاي روحي او در صدد ايجاد سلامت جسمي و رواني افراد ضروري به نظر مي‌رسد. هدف از انجام پژوهش تبيين اصول طراحي فضاي مسكوني مناسب و تأثيرگذار بر سلامت جسمي، روحي و رفتار انسان‌ها و ارائه الگوي مناسب طراحي براي آينده مي‌باشد . تحقيق حاضر از نوع كاربردي مي‌باشد و روش انجام پژوهش توصيفي و تحليلي مي‌باشد . جهت جمع آوري داده‌ها از روش اسنادي و ميداني استفاده گرديد كه در بخش اسنادي ، از مدارك و اسناد آرشيوي و كتابخانه‌اي استفاده شده است. جامعه و فضاي آماري سه مجتمع آتيساز، آپادانا و پرديسان مي‌باشد. همان‌گونه كه در تحليل پرسشنامه آمده است، افراد خواستار عناصري در كنار فضاي سبز مجتمع مسكوني خود مي‌باشند كه در آمارگيري كه انجام شد، نياز به فضاي تفريحي ورزشي در رأس خواسته‌هاي ساكنين قرار گرفته و به دنبال آن، حضور آب به‌صورت آب‌نما و تعبيه فضاي نشستن و استراحت از خصوصيات قابل ارتقاء در آن‌ها مي‌باشد. با بررسي‌هاي انجام گرفته از اين 3 مجتمع، يافته‌ها حاكي از آن است ، مجتمع آتي ساز بيشترين قرابت را در طراحي به تمايلات طبيعت‌گرايانه انسان دارد اما نمي‌توان به‌طور كامل آن را به‌عنوان نمونه قلمداد كرد.