بررسي مشابهت الگويي در شاخص هاي سلامت انسان و شهر و استفاده از آن در مديريت شهر سالم

امروزه شهر به عنوان يك منبع توسعه مطرح است. در اين ميان بدن انسان به عنوان يك سيستم كامل از جنبه هاي مختلف نظريه سيستمها مورد توجه قرارگرفته است. چگونگي حل مسايل پيچيده در بدن انسان ميتواند در قالب الگوريتمهايي براي سيستمهاي متشكل از عاملهاي هوشمند مانند شهرهاي هوشمند مورد استفاده قرار گيرد. در اين تحقيق به بررسي مشابهت هاي الگويي بين بدن انسان و شهر تهران پرداخته شده است. هدف از تحقيق استفاده از الگوريتمهاي بهينه بدن انسان در مديريت صحيح شهري ميباشد. در واقع با بررسي معضلات شهر تهران مانند مشكلات زيست محيطي، روند تغييرات فضاي سبز شهري و جريانهاي ترافيكي، سعي بر آن شده است كه با الگوبرداري از سيستمهاي مختلف بدن، با معضلات شهر تهران به مثابه يك بيماري مقابله گردد. نتايج حاصل از تحقيقات كتابخانه اي و نظرسنجي هاي انجام شده ميان خبرگان بيانگر سطح تشابه بالاي بدن انسان و شهر تهران در برخي معيارها و تشابه نسبي و پايين در ديگر معيارهاست. در اين ميان تشابه بين سيستم تنفسي و فضاهاي سبز شهري و بيماري عفونت و انسداد مسيرهاي ريوي در مقايسه با مشكلات زيست محيطي و آلودگيهاي سطح شهر تهران از بالاترين سطح تشابه برخوردار بوده است، كه لزوم رفع اين معضل شهري را بيشتر از پيش آشكار ميسازد. همانطور كه در بدن انسان عملكرد سيستم تنفسي و سيستم قلبي و عروقي از يكديگر تفكيك شده نيست، در سطح شهر تهران نيز ميتوان سيستم فضاي سبز شهري و حمل و نقل شهري را با يكديگر تفكيك نمود، و با اجراي ايده هايي مانند سبزراهها شاخصهاي سلامت شهر تهران را بهبود بخشيد.