بررسي شاخص هاي معماري پايدار در فضا هاي آموزشي با تأكيد بر معماري بومي روستاي گيفان عليا -شهرستان بجنورد

با گذر زمان روز به روز بر اهميت پايداري و معماري پايدار افزوده مي شود و براي حفظ محيط زندگي توجه به حفظ محيط زيست و مصرف كمتر و بهينه از انرژي امري بديهي به نظر ميرسد. يكي از مهمترين فضاهاي زندگي، اماكن آموزشي مي باشد كه مي تواند در رشد و تعالي بشر تاثيرگذار باشد .اصول معماري سنتي كه مبتني بر پايداري بوده است در فضاهاي زندگي و آموزشي ديگر اثري از رعايت اين اصول مشاهده نمي شود . اين پژوهش با روش كيفي و با رويكرد تحليل گرا يي سعي بر اين دارد چهارچوب و ضوابط معماري پايدار را بررسي و در ادامه شاخص هاي فضا هاي آموزشي همخوان با معماري پايدار را استخراج و دسته بندي نموده و با بررسي معماري بومي روستاي گيفان عليا كه شامل خانه ها ،اماكن مذهبي، اماكن حكومتي و فضاهاي آموزشي و ... مي شود را مورد تجزيه و تحليل قرار داده و الگوهاي اين معماري را با معماري پايدار مقايسه نمود و ويژگي هاي يك فضاي آموزشي همخوان با معماري بومي و محلي و همساز با معماري پايدار را تعريف مي نمايد.